Jest taki wyjątkowy świat
Ubrany w białe fartuchy
I przysięgę Hipokratesa,
Oprawiony w ludzką twarz.
Z troską i życzliwością
Skraca przydługie korytarze,
Podaje rękę życiu,
Z prezentem nadziei
Pochyla się nad pacjentem.
Wyjątkowy, ludzki świat
Otwartego serca,
Słów i starań, które
Przywracają życie
Dane tylko raz
I wiarę w człowieka.
Oby taki świat
Zamieszkał w każdym miejscu.
/ Stanisława Schreuder /
Piękne 😊
OdpowiedzUsuńMoja babcia była pielęgniarką, teraz cieszy się urokiem emerytury.
OdpowiedzUsuńPrzepiękny wiersz.
OdpowiedzUsuńPozdrawiam i zapraszam do obejrzenia mojego najnowszego obrazu!^^
Pięknie :)
OdpowiedzUsuńPiękny wiersz. Nie jest łatwo być pielęgniarką, lecz te które spotkałam na swojej drodze zawsze były miłe i pomocne.
OdpowiedzUsuńPięknie ubrałaś w słowa panie i panów wykonujących tę ciężką, często bardzo niedocenianą pracę.
OdpowiedzUsuńPozdrawiam!