Wiersze o pielęgniarkach

Pielęgniarki kapłanki

celebrujące życie i śmierć

oglądające spektakle - monodramy

grane za parawanami ludzkich powiek

to do was wyciągamy ręce

po dwadzieścia kropli łez

na wzmocnienie serca

po tabletkę uśmiechu

po ostatnią deskę ratunku

                  / Jan Lechicki /

***

Gratulować, dziękować to mało

Najpiękniejsze kwiaty nic nie znaczą

Trzeba pojąć całą głębię tej służby

Pielęgniarską codzienną pracę.

Niestrudzona choć bardzo zmęczona

Własnym życiem i chorych sprawami

Zawsze służyć ludziom gotowa

Słowa swoje pokrywa czynami.

Bez lekarzy niewiele znaczymy

I żyć trudno byłoby nam też

Bez pomocy dobroci pielęgniarek

Dla Was Panie poświęcam ten wiersz.

Dla Was radość i słońce sierpniowe

Deszcz sierpniowy, zapach kwiatów i liść

Pielęgniarki to Wy nas uczycie

Jak szanować zdrowie, jak żyć.

Jak jest trudno w chwilach zwątpienia

Gdy choroba przygniecie i żre

I gdy człowiek nie jest już sobą

Kiedy cierpi i bardzo żyć chce.

Panie dobrze znają to uczucie

I swą pomoc niosą bez tchu

Schylam głowę i chcę podziękować

Ale nie wiem jakich użyć mam słów

Jak wyrazić słowa wdzięczności

Za tę troskę za pomoc niezmierną

Zawsze tam gdzie ciężko i trudno

Za pomoc bezcenną codzienną.

                       / Czesława Gołko /